Drogredeneringen en afleidingsmanoeuvres in het abortusdebat

Referentie:

Els Van Hoof, "Over die 18 weken was er geen consensus", De Standaard 20.11.2019, p. 35 (https://www.standaard.be/cnt/dmf20191119_04725881)

Commentaar:

"Over die 18 weken was er geen consensus" luidt de titel van een opiniestuk van een CD&V-feministe. Natuurlijk niet, die zal er ook nooit zijn. Niet onder artsen, noch onder politici. Mocht dat een eis zijn voor medisch-ethische vraagstukken dan bleven we op zowat elk domein ter plaatste trappelen. Hier volgen nog enkele andere puntjes over de drogredeneringen, de afleidingsmanoeuvres, de hypocrisie en de halve waarheden in de actuele abortusdiscussie. De precieze classificatie laat ik aan de lezer over. De rode draad is dat ze de kern van de zaak proberen te ontwijken en de vrouwen die erom vragen niet in de ogen kijken.

1. "Het voorstel heeft geen Vlaamse meerderheid." Dit argument kan enkel relevant zijn voor mensen die een separatistische logica volgen.
2. "De problematiek van abortus moet beter in kaart gebracht worden." De kaart kan altijd beter, maar lost in feite niet het probleem op van vrouwen die na 14 weken amenoroe vragen om een zwangerschapsonderbreking. Dat is een fundamenteel gegeven en dat zal na wetenschappelijk onderzoek niet opgelost geraken. Welk onbekend feit zou relevant zijn om de discussie in het voordeel van de tegenstanders te beslechten? Ik kan er geen bedenken dat waarschijnlijk is, de tegenstanders blijkbaar ook niet. Mensen vergeten dikwijls dat abortus internationaal gesproken een goed bestudeerd onderwerp is.
3. "Een late ingreep heeft een zwaardere impact." Klopt wellicht in de meeste gevallen, maar een gedwongen verderzetting van de zwangerschap is geen lichter alternatief. Dat is uitgebreid bestudeerd.
4. “Een voldoende lange wachttermijn is nodig.” Hier verdraait de schrijfster de feiten. Heel wat vrouwen hebben voldoende gewacht voordat ze de stap zetten naar een abortuscentrum. Een bijkomende wachttermijn is dan overbodig en bezwarend. Sommige vrouwen hebben tijd nodig. Het zijn net de tegenstanders die de tijd die sommige vrouwen nodig hebben kort willen houden. Het wetsvoorstel verplicht echter niemand om snel te beslissen (tenzij tegen de 20 weken amenorroe).
5. “Laten we de sociaal-economische noden verder bestuderen.” Heel veel sociaal-economische noden in onze land zijn heel goed gekend. Laten we er iets aan doen. Het Vlaams regeerakkoord waar CD&V mee de pen vasthield is zacht gezegd weinig belovend. Het lost in elk geval niets op voor de vrouwen die nu geholpen moeten worden.
6. “Er is gebrek aan preventie.” Stel dat we de wet goedkeuren en gelijk veel steviger inzetten op preventie. Wat is dan het probleem?
7. “Abortus is goedkoper dan anticonceptie”. Dat klopt. Wat houdt CD&V tegen om anticonceptie goedkoper te maken? Maar zelfs perfect gebruik van anticonceptie zal het abortusvraagstuk niet doen verdwijnen, ook niet in het tweede trimester.
8. "Abortus is geen gewone medische handeling." Het woordje ‘gewoon’ is hier misleidend: men verwart een juridisch invulling met een alledaagse. Heel wat medische ingrepen zijn in alledaagse termen geen ‘gewone’ handelingen (bv. een preventieve mastectomie), toch hebben we niet voor elke ingreep met mogelijks een zware impact een apart wettelijk kader, laat staan strafrechtelijk. Laat zorgverleners en patiënten beslissen over wat ‘gewoon’ is en wat niet.

Dat sommige partijen geen bondgenoot zijn is jammer. Het abortusdebat kan men opvatten als een afweging tussen de waarde van ongeboren leven en autonomie van de vrouw. Achter die autonomie kan er heel wat schuilen, maar in feite komt het neer op een afweging die de vrouw maakt van wat voor haar verantwoord ouderschap is. Ik voel me niet geplaatst om dat in haar plaats te doen. De tegenstanders blijkbaar wel.

Filosofisch luchtfietsen over abortus op de kap van vrouwen

Referentie:

J. Lambaerts, "Abortuswet verdient beter dan een bonte coalitie van partijen die in een politieke crisis een opportuniteit zien", Knack Opinie, 14.11.2019, 11:02, https://www.knack.be/nieuws/belgie/abortuswet-verdient-beter-dan-een-bonte-coalitie-van-partijen-die-in-een-politieke-crisis-een-opportuniteit-zien/ [geraadpleegd op 16.11.2019]

Informatief extract:

• "Net zoals het buiten kijf staat dat iedereen (man of vrouw wat dat betreft) baas is over eigen lichaam. Alleen is het maar de vraag of het abortusvraagstuk hier om draait."

• "Wie gewoon onzorgvuldig omsprong met zijn vrijheid moet, zoals ook feministe Simone de Beauvoir (1908-1986) stelde, zijn verantwoordelijkheid dragen."

• "De mens (en de vrouw in concreto) wordt begrepen als een soevereine consument die zijn leven kan inrichten in overeenstemming met zijn persoonlijke voorkeuren."

• "Het is een wat pijnlijke vaststelling dat dezelfde politieke strekking die een degelijke klimaatpolitiek eist op basis van solidariteit met toekomstige generaties, in een andere discussie het eigenlijke bestaansrecht van die generatie afmeet aan de eigen levensplannen."

Creatieve commentaar:

Een abortusvraag speelt zich inderdaad af tegen "het complexe gegeven van verschillende levens die op een ongepast of ongewenst met elkaar verbonden geraken". En de ongewenst zwangere vrouw speelt de hoofdrol. De auteur zou echter veel eerlijker zijn mocht hij gewoon schrijven dat hij het ongeboren leven hoger inschat dan de reproductieve autonomie van een vrouw. Nu doet hij alsof hij dat laatste verdedigt terwijl hij deze eigenlijk zonder voorwerp verklaart vanaf de zwangerschap is aangevat.
Verder blijkt de auteur slecht geïnformeerd over de complexiteit van anticonceptie (is zowel technisch als menselijk nooit perfect) en het fundamentele recht op leven (dat start volgens de Belgische wetgever pas vanaf de bevalling).
Denigrerend is dat hij bijna alle vrouwen met een abortusvraag consumentisme of onverantwoordelijkheid verwijt (verkrachtingen maken gelukkig slechts 1% uit van de abortusvragen). Wellicht zijn niet alle motivaties om een zwangerschap af te breken even ‘hoogstaand' of dwingend, maar maakt dat het veroordelen van vrouwen met zogenaamd ‘slechte’ motieven voor een abortus of 'een gebrek aan verantwoordelijkheid' tot ongewenst moederschap een goede zaak? Misbruikt hij Simone de Beauvoir, een voorvechtster van het recht op abortus, niet als verantwoording om ‘onverantwoorde’ vrouwen te 'straffen' met een kind of een gevangenisstraf?
Hoogst eigenaardig is de koppeling van abortusvragen aan het bestaansrecht van een hele volgende generatie. Vanuit die redenering kan meteen elke particulier bepaalde gezinsplanning op de schop. Want dat is dan 'ook het afmeten van het eigenlijke bestaansrecht van de volgende generatie aan de eigen levensplannen'. 
Tot slot blijkt hij slecht geïnformeerd over de politieke gang van zaken. Voor wat nu op tafel ligt is eigenlijk al sinds de jaren 1970 een vraag geweest, het werd reeds in 2015 door de abortuscentra zeer duidelijk op tafel gelegd, is in 2018 allemaal zeer grondig behandeld in de Kamer, maar heeft het niet gehaald omdat de liberalen het redden van de regering belangrijker vonden dan te gaan voor hun overtuiging. Dat zij hun kar gekeerd hebben, verandert inhoudelijk niets aan het debat.