Filosofisch luchtfietsen over abortus op de kap van vrouwen

Referentie:

J. Lambaerts, "Abortuswet verdient beter dan een bonte coalitie van partijen die in een politieke crisis een opportuniteit zien", Knack Opinie, 14.11.2019, 11:02, https://www.knack.be/nieuws/belgie/abortuswet-verdient-beter-dan-een-bonte-coalitie-van-partijen-die-in-een-politieke-crisis-een-opportuniteit-zien/ [geraadpleegd op 16.11.2019]

Informatief extract:

• "Net zoals het buiten kijf staat dat iedereen (man of vrouw wat dat betreft) baas is over eigen lichaam. Alleen is het maar de vraag of het abortusvraagstuk hier om draait."

• "Wie gewoon onzorgvuldig omsprong met zijn vrijheid moet, zoals ook feministe Simone de Beauvoir (1908-1986) stelde, zijn verantwoordelijkheid dragen."

• "De mens (en de vrouw in concreto) wordt begrepen als een soevereine consument die zijn leven kan inrichten in overeenstemming met zijn persoonlijke voorkeuren."

• "Het is een wat pijnlijke vaststelling dat dezelfde politieke strekking die een degelijke klimaatpolitiek eist op basis van solidariteit met toekomstige generaties, in een andere discussie het eigenlijke bestaansrecht van die generatie afmeet aan de eigen levensplannen."

Creatieve commentaar:

Een abortusvraag speelt zich inderdaad af tegen "het complexe gegeven van verschillende levens die op een ongepast of ongewenst met elkaar verbonden geraken". En de ongewenst zwangere vrouw speelt de hoofdrol. De auteur zou echter veel eerlijker zijn mocht hij gewoon schrijven dat hij het ongeboren leven hoger inschat dan de reproductieve autonomie van een vrouw. Nu doet hij alsof hij dat laatste verdedigt terwijl hij deze eigenlijk zonder voorwerp verklaart vanaf de zwangerschap is aangevat.
Verder blijkt de auteur slecht geïnformeerd over de complexiteit van anticonceptie (is zowel technisch als menselijk nooit perfect) en het fundamentele recht op leven (dat start volgens de Belgische wetgever pas vanaf de bevalling).
Denigrerend is dat hij bijna alle vrouwen met een abortusvraag consumentisme of onverantwoordelijkheid verwijt (verkrachtingen maken gelukkig slechts 1% uit van de abortusvragen). Wellicht zijn niet alle motivaties om een zwangerschap af te breken even ‘hoogstaand' of dwingend, maar maakt dat het veroordelen van vrouwen met zogenaamd ‘slechte’ motieven voor een abortus of 'een gebrek aan verantwoordelijkheid' tot ongewenst moederschap een goede zaak? Misbruikt hij Simone de Beauvoir, een voorvechtster van het recht op abortus, niet als verantwoording om ‘onverantwoorde’ vrouwen te 'straffen' met een kind of een gevangenisstraf?
Hoogst eigenaardig is de koppeling van abortusvragen aan het bestaansrecht van een hele volgende generatie. Vanuit die redenering kan meteen elke particulier bepaalde gezinsplanning op de schop. Want dat is dan 'ook het afmeten van het eigenlijke bestaansrecht van de volgende generatie aan de eigen levensplannen'. 
Tot slot blijkt hij slecht geïnformeerd over de politieke gang van zaken. Voor wat nu op tafel ligt is eigenlijk al sinds de jaren 1970 een vraag geweest, het werd reeds in 2015 door de abortuscentra zeer duidelijk op tafel gelegd, is in 2018 allemaal zeer grondig behandeld in de Kamer, maar heeft het niet gehaald omdat de liberalen het redden van de regering belangrijker vonden dan te gaan voor hun overtuiging. Dat zij hun kar gekeerd hebben, verandert inhoudelijk niets aan het debat.