Referentie:
Kant, Immanuel, Critic der Practischen Vernunft, Riga: Johann Friedrich Hartknoch, zwente Auflage, 1792 (eerste druk 1788), 294 p. (http://books.google.com/books?id=W7oIAAAAQAAJ&pg=PA198&dq=inauthor:Kant&as_brr=1&hl=nl#PPA294,M1, geraadpleegd op 17.11.2007).
Informatief extract:
De beroemde basisregel van Kant luidt:
„Handle so, daß die Maxime deines Willens jedergeit zugleich als Prinzip einer allgemeinen Gesetzgebung zelten cönne.“ [§ 7 Grundgesetz der reinen practischen Vernunft, p. 54]
Creatieve commentaar:
Het Duits in het oude lettertype is niet zo gemakkelijk te lezen. Een overzicht met de moeilijk leesbare letters zou handig zijn. Aangezien de spelling ook nog anders is, maakt het de tekst nog moeilijker om te lezen. Een gewoon gedrukte hedendaagse uitgave is waarschijnlijk handiger. Maar heeft toch iets om de tekst eens te bekijken hoe hij er oorspronkelijk uit zag.
Ik haalde hier het categorisch imperatief eruit omdat dit het meest spreekt in zo'n moeilijke tekst. Ondertussen is hierop al veel kritiek gekomen. Al bij al blijft dit toch een goed ethisch principe, zolang men het niet overal kritiekloos radicaal op toepast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten